(Juni 4, 2023) In een wereld waar het gewicht van crises de levendigheid uit ons bestaan dreigt weg te nemen, is het een sombere gedachte om je een wereld zonder kleur voor te stellen. Van de dringende kwesties van honger tot de ontmoedigende ongelijkheden van overvloed, de mensheid staat op een kruispunt. Maar temidden van dit sombere panorama is een interdisciplinaire kunstenaar naar voren gekomen als een baken van hoop, die tinten van optimisme door haar artistieke tapijt weeft. De afgelopen 23 jaar heeft de Britse kunstenaar Revati Sharma Singh onvermoeibaar de creatieve gebieden tussen Londen en India doorkruist.
"Mijn schilderijen zijn erg gelaagd, net als mensen," legde de kunstenaar uit tijdens een recent interview, eraan toevoegend: "Vaak merk je langzame, verborgen veranderingen in het weer niet op, net zoals je geen aandacht schenkt aan de interne werking van de geest van een vreemde. In zekere zin maakt het toevoegen van lagen het onderwerp van mijn kunst alleen maar los.
De Wereldwijd Indiaas heeft consequent deelgenomen aan prestigieuze kunstevenementen zoals de LAPADA Fair, Saatchi's Start Art Fair, de Affordable Art Fair in Londen en Singapore, de Masterpieces Art Fair in Londen, Art Monaco en de Biënnale van Venetië, waar ze twee uitnodigingen heeft ontvangen om haar werk te laten zien. “Lagen van oppervlakken geven betekenis aan de diepte van begrip en emotie eronder. Niets bevindt zich ooit in een vacuüm en niets gaat ooit echt verloren. Ook al is het niet meer te zien, het bevindt zich precies onder de oppervlakte. Mijn werken zijn opgebouwd uit deze lagen. Soms veel lagen waardoor je maar een glimp opvangt van hoe het werk begon en hoe het evolueerde.”
Betoverd door de natuur
Revati groeide op in Mumbai en zou nooit de kans laten om haar grootouders te bezoeken, die in een schilderachtig dorpje in Himachal Pradesh woonden. Hier werd de jonge kunstenares voor het eerst verliefd op de schoonheid van de natuur en verwerkte die later in haar kunst. "Mijn werk vindt zijn vers in herinneringen aan mijn dagen op de theeplantage van mijn grootmoeder, genesteld tussen de bergen in een klein dorpje genaamd Darang, in Kangra, Himachal Pradesh," vermeldt ze op haar website, eraan toevoegend: "Het is mijn spirituele thuis dat geeft mijn esthetiek weer. Een van de belangrijkste concepten die in mij zijn geworteld tijdens mijn zwervende dagen in de heuvels, is dat van vrijheid. Vrijheid van dogma en religie, vrijheid van bekrompenheid, vrijheid om mijn invloeden te kiezen en vrijheid om erbij te horen.”
Maar hoewel ze al van kinds af aan van kleuren hield, maakte Revati als tiener kennis met aardewerk, en in haar woorden was ze "verslaafd voor het leven". Revati zei: "Mijn liefdesrelatie met het aardewerk begon voor het eerst toen ik 14 was. Die zomer woonde ik samen met en leerde ik van de grote pottenbakkers, Mini en Mary in een kunstenaarsdorp genaamd Andretta in Himachal. Ik heb uren met mijn voet aan het wiel gedraaid en kleine stukjes magie van de aarde gemaakt. De rest van mijn tijd liep ik alleen door de velden.”
Een artistieke inspiratie
Na het behalen van een Bachelor of Fine Arts (BFA) diploma aan het Delhi College of Art verhuisde de kunstenaar naar Singapore, wat een keerpunt bleek te zijn. Ze waagde zich voor het eerst buiten de grenzen van India en dompelde zich onder in de levendige stad en verkende onvermoeibaar de kunstgalerijen. Het was tijdens deze periode dat ze een diepe bewondering ontwikkelde voor het werk van Affandi, de beroemde Indonesische impressionistische meester, die later een grote invloed op haar schilderijen zou krijgen. “Ik bewonder Affendi, een oude Singaporese meester. Ik hou van zijn werk en zijn manier van schilderen. Ik heb veel met zijn werk te maken en ben erg door hem geïnspireerd', vertelde Revati.
Interessant genoeg beleefde Revati ook tijdens haar verblijf in Singapore de triomf van haar inaugurele tentoonstelling, gehouden in het gewaardeerde Raffles Hotel. Nadenkend over deze prestatie herinnerde de kunstenaar zich een diep besef dat haar kunst de kracht had om een positieve impact te maken. Geïnspireerd door deze onthulling initieerde Revati een oprecht gebaar van filantropie door een deel van de opbrengst van elk van haar verkochte schilderijen te schenken aan liefdadigheidsorganisaties in Indiase steden. Deze filantropische praktijk blijft een integraal onderdeel van haar artistieke reis, met opmerkelijke bijdragen aan de jaarlijkse liefdadigheidsveilingen georganiseerd door de Magic Bus Foundation.
Revati verhuisde uiteindelijk terug naar Mumbai en de terugkeer naar haar vaderland leidde tot een transformatie in haar artistieke expressie, die een hernieuwde en duidelijk politieke dimensie kreeg. Door in 2007 naar de trendy buitenwijk Bandra in Mumbai te verhuizen, kreeg Revati een hernieuwde kijk op de stad, waardoor ze kon beginnen aan wat zij beschouwt als een cruciale fase in de evolutie van haar artistieke expressie. “Ik kan me nog de momenten herinneren waarop ik vanuit mijn appartement met uitzicht op zee uitkeek, volledig gefascineerd door de nevenschikking voor mij. Ik zag de glinsterende hoogbouw van de bevoorrechte mensen naast de uitgestrekte sloppenwijken beneden. Dit scherpe en krachtige contrast werd een cruciaal moment van realisatie voor mij, toen het tot me doordrong dat mijn kunst het buitengewone potentieel bezat om de dringende uitdagingen te belichten die de dichtbevolkte en worstelende samenleving van India teisteren', aldus de kunstenaar.
Het bredere plaatje
In 2011 werd Revati uitgenodigd om te exposeren op de Art Monaco-beurs, wat ze deed met Running on Faith, een installatie met een levensgrote fietsriksja. In het werk richtte de kunstenaar haar focus meer direct op de religieuze context van het moderne India, waarbij ze zich richtte op de concepten van geloof en karma zoals die tot uiting komen in een te zware, goudkleurige passagier die wordt voortgetrokken door een uitgemergelde, grijsblauwe riksja-chauffeur – de diens dunne lichaam bedekt met kleine kunstwerken van hindoeïstische iconen.
Een paar jaar later verhuisde de artiest naar het Verenigd Koninkrijk en in 2015 maakte Italia Docet | Laboratorium markeerde Revati's eerste optreden op de Biënnale van Venetië, met twee multimedia-installaties gebaseerd op het werk van de beroemde Indiase filosofen Rabindranath Tagore, Sri Ramakrishna en Swami Vivekananda. Hoewel haar kunst briljant is, is een van de meest interessante dingen aan Revati dat ze haar eigen kleuren maakt. “Ik gebruik natuurlijke pigmenten en lijmen om mijn kleuren te maken. Prachtig lapis lazuli en prachtig malachiet, aardse ruwe sienna en briljant geel - het is de essentie van mijn wezen.
In 2019 exposeerde Revati haar sculpturale werken, Grains of Antiquity with Art and Soul, waarbij ze korrels in gevarieerde materialen giet en aan elkaar hecht om landkaarten te vormen, uitsnijdingen en tekeningen worden over elkaar geplaatst met rijstpapier dat verschillende vlakken van visuele decoupages vormt. Momenteel werkt de kunstenaar aan verschillende stukken voor verschillende internationale festivals en wil ze haar kunst gebruiken voor het algemeen welzijn van de mensheid.
"Ik heb een sterk verlangen om ethisch te zijn bij de uitvoering van mijn werk, om niet te bezwijken voor wat wordt verwacht, maar om moedig te zijn en de integriteit te hebben om te doen waar ik in geloof", zei ze en voegde eraan toe: "Ik heb mijn weg gevonden in de taal van granen, de taal van voedsel, de taal van honger en die van overvloed, het is de taal die we allemaal spreken ondanks onze verschillen in ras, huidskleur, klasse of religie. Het zijn deze verschillen die het leven kleurrijk maken.”