(Juli 31, 2022) "Bewaar je de kassabon die je krijgt als je naar een winkel gaat", vraagt Ameet Patil me, terwijl hij zijn interview begint met Wereldwijd Indiaas. Nee, ik geef toe, ik gooi het weg tegen de tijd dat ik de winkel verlaat. "Dat is het antwoord dat ik verwachtte", zegt hij. Het was precies de reden waarom hij Ecobillz oprichtte, een op SAAS gebaseerd realtime platform dat gebruikmaakt van deep tech AI om de topklasse horecasector te helpen op de digitale kar te stappen. Tijdens een korte stop bij de supermarkt kreeg hij een voet lang biljet overhandigd.
"Denk er eens over na - hoeveel bonnen worden er per dag afgedrukt?" Die toevallige observatie leidde ertoe dat Ameet Patil en zijn mede-oprichter Nitesh Ecobillz oprichtten, dat momenteel samenwerkt met meer dan 150 horecagelegenheden verspreid over India en maakt zich nu op voor zijn wereldwijde expansie in Afrika, het Midden-Oosten en Zuidoost-Azië. In eenvoudige bewoordingen: als u in een vijfsterrenhotel op het platteland verblijft, hoeft u geen tijd meer te besteden aan lang inchecken of een deur oprapen om hem meteen weer kwijt te raken. Ecobillz werkt aan het digitaliseren van diensten over het hele spectrum, om het proces efficiënter te maken en het papierverbruik tot bijna nul terug te brengen.
Omdat hij een 'analytics guy' was, ging hij zitten om de wiskunde te doen. Het blijkt dat India maar liefst 20,000 km aan bonnen genereert, waarbij de papierkosten ongeveer ₹ 400 crore bedragen. In die tijd waren hij en zijn nu mede-oprichter, Nitesh Singh Rathore, die joggende maatjes waren sinds hun vroege professionele leven samen, op jacht naar een startup-idee en 'op zoek naar een probleem om op te lossen'. Dit was in 2016 en Ameet keerde terug naar zijn geboorteplaats, Belgaum, om dingen op gang te brengen. Zijn wens om thuis een verschil te maken en hopelijk zijn tweederangs stad op de wereldkaart te zetten, had Ameet terug naar huis gebracht van de UK, waar hij op het punt stond een permanente bewoner te worden.
De groei van een wonderkind
Ameet, geboren in Belgaum, had 'een heel ander soort jeugd'. De baan van zijn vader bracht hen naar de Sandoor Mines in Bellary, waar Ameet studeerde aan de Sandoor Residential School, een van de beste in die tijd. Daar veranderde zijn leven. Hij bracht een groot deel van zijn tijd door in de enorme bibliotheek en voelde zich aangetrokken tot wetenschap en technologie. “Toen besefte ik dat ik heel goed met computers was.”
In de derde klas maakte hij kennis met zijn eerste computer, een 'zwart-wit televisiescherm omgebouwd tot monitor'. Destijds betekende een computer 'een halve kamer vol met hardware', glimlacht hij. De oudere kinderen leerden programmeren (BASIC), maar de jongere kinderen speelden, net als hijzelf, met diskettes. Ameet bood aan om de disketteopruimer van de school te worden, in ruil voor het mogen spelen van spelletjes op de computer. Hij maakte snel vorderingen met programmeren en tegen de tijd dat hij naar de zesde klas ging, was hij er erg goed in geworden.
Dat talent bleef groeien en de verhuizing van de ene school naar de andere hielp hem de kunst te ontwikkelen om met iedereen te kunnen praten. Terug in Belgaum bracht hij zijn dagen door bij zijn oom, die net een 'computerinstituut' was begonnen, waar Ameet les zou geven aan de kinderen die kwamen leren. Toevallig was zijn eerste opdracht als codeur in 1994 het maken van software op Windows 3.1, om (zoals de term toen bedoelde) het factureringsproces voor een lokale gieterij te digitaliseren. Hoewel hij toegeeft dat hij op de universiteit erg slecht aanwezig was, was hij blij om in te grijpen als zijn leraren niet kwamen opdagen en in plaats daarvan de klas volgden.
De IT-boom
Tegen de tijd dat Ameet afstudeerde, was het duidelijk dat hij niet geschikt was voor een alledaagse baan. In 2000 waren hij en een vriend de enige twee studenten die werden aangeworven tijdens het plaatsingsproces op de campus. "Ik had een aanbod van Wipro, maar ik ben nooit lid geworden", zegt hij. Toch was hij echt gefascineerd door de IT-boom in het nabijgelegen Bengaluru, met grote contracten voor Wipro, Infosys en TCS. "Tegen de tijd dat ik bij Wipro kwam, was de recessie toegeslagen en waren alle vacatures uitgesteld."
Dit was een moeilijke tijd, zegt Ameet. Gefrustreerd, "na zoveel gedaan te hebben", moest hij terug naar Belgaum. Hij voegde zich bij zijn alma mater als docent, waar hij datastructuren, algoritmen en analyse doceerde. Zijn korte kennismaking met het bedrijfsleven vond plaats bij Oracle in Hyderabad, waar hij twee jaar doorbracht. Net als de meeste andere IT-whizzkids was hij gefascineerd door Linux: "Ik leende het tijdschrift PC World, dat ik niet eens kon betalen, en las elk woord." Hij haastte zich van kantoor naar huis om zijn eigen real-time kantoor te ontwikkelen. Het was ook toen hij Neil Audsley ontmoette, een professor in real-time en embedded systemen aan de Universiteit van York.
Ameet schreef naar Neil en stuurde hem aantekeningen en stukjes code die hij had geschreven. Audsley schreef terug, onder de indruk, en vroeg Ameet om samen met hem te promoveren. Het idee kwam uit het niets – Ameet deed het goed bij Oracle, het bedrijf was zelfs van plan hem naar Amerika te sturen. "Als je lid wordt van een MNC, sturen ze je naar het buitenland, zodat je niet weggaat", zegt hij bij wijze van uitleg.
In het Verenigd Koninkrijk
'Ik vertrouw je, maar ik wil mijn huis behouden', waren de bezorgde afscheidswoorden van zijn vader toen Ameet naar Engeland vertrok. Zijn beslissing had de familie om verschillende redenen gealarmeerd - ten eerste was het erg duur. Trouwens, dat waren de dagen dat promoveren een stilzwijgende erkenning van professioneel falen betekende. Ten slotte nam zijn vader een hypotheek op het familiehuis zodat zijn zoon kon studeren.
Ameet herinnert zich de woorden van zijn vader nu met enig plezier, maar het was destijds een sombere gebeurtenis. "Ik had er alle vertrouwen in", zegt hij. En ja hoor, de faculteit was zo onder de indruk van zijn werk dat hij de rol van onderzoeksassistent kreeg aangeboden en een toelage kreeg waarbij al zijn onkosten werden gedekt. Voordat hij het wist, reisde de jongeman uit Belgaum de wereld rond, van Korea tot Mexico, om kranten en tijdschriften te presenteren.
Vier jaar later werd hij uitgekozen door RAPITA systems vanwege zijn expertise in real-time software. Hij deed het daar goed en stond op het punt een permanente bewoner te worden, maar hij kon het gezeur in zijn achterhoofd niet negeren. "Ik wilde naar huis komen, mijn eigen bedrijf starten in Belgaum en mijn geboorteplaats op de wereldkaart zetten", zegt hij. Dat deed hij in 2009. Terug in India richtte hij Spundhan Softwares Pvt Ltd op, dat later werd opgegaan in LinkEZ Technologies Private Limited. Het bedrijf werkte aan geavanceerde IoT-ecosystemen.
Ecobillz – de begindagen
Trouw aan zijn woord keerde Ameet in 2016 terug naar Belgaum om Ecobillz op te starten, waar het idee helaas strandde. Zijn klantenbestand bestond uit kleinere, fysieke winkels, met een omzet van ongeveer ₹ 1 crore. Papier besparen was niet echt de behoefte van het uur. "Het was een worsteling", zegt Ameet. "Nitesh en ik vroegen ons af of we de verkeerde afslag hadden genomen." Dat veranderde echter toen ze werden geselecteerd door NASSCOM's 10,000 Startups-programma, dat Nitesh naar het incubatiecentrum van de organisatie in Domlur, Bengaluru, bracht. Toen ze dat deden, "veranderde de horizon", zegt hij.
In 2017 benaderden ze de Future Group, toen op zijn hoogtepunt. "Ze evalueerden ons product en voordat we het wisten, waren ze live in 2500 winkels in heel India, allemaal in een tijdsbestek van drie maanden."
In 2019, toen de Future Group failliet ging, was Ecobillz de eerste die ging. Nitesh, die werkte vanuit het NASSCOM-kantoor in Domlur, keek echter naar het vijfsterrenhotel aan de overkant en vroeg zich af of hun vooruitzichten in de horeca beter zouden zijn.
De eerste kennismaking met gastvrijheid
De twee mede-oprichters, aan het bijkomen van weer een tegenslag, pakten de telefoon en begonnen het hotel te bellen. "We hebben honderden telefoontjes gepleegd, die niet werden beantwoord", zegt Ameet. Uiteindelijk won hun doorzettingsvermogen de dag en werden ze gevraagd om de General Manager te ontmoeten. Ze gingen zitten en kregen te horen: 'Ik ben zo geïrriteerd door jullie tweeën. Toch ben ik geïntrigeerd.” Eén gesprek was voldoende.
Het Ecobillz-team kreeg kantoorruimte aangeboden in het hotel, waar ze de komende maanden bleven, "dag in dag uit, werken in F&B, gastervaringen", en alle andere processen. Ze creëerden een digitale ervaring voor gasten om in en uit te checken, ter vervanging van de lange rekening die ooit de norm was. "We hebben ook de betalingsgateway geïntegreerd", zegt hij.
De zaken gingen weer goed en Ecobillz werd benaderd door een andere toonaangevende vijfsterrenhotelketen. "Ze hebben ons voor een maand uitgenodigd in het Gurgaon hotel." Deze groep, een van de grootste in het land, bezit 22 eigendommen in heel India – Ameet en Nitesh verbleven bij alle terwijl ze werkten. Audits werden op papier gedaan en enorme bundels gingen van verschillende locaties naar de centrale kantoren. De lading was zo groot dat het hotel een chartervluchtsysteem had, dat de audits op vliegtuigen naar Delhi vervoerde. Het proces, zegt Ameet, zou ongeveer een maand duren. “We hebben alles gedigitaliseerd. Mensen met de juiste toegang kunnen overal inloggen op het gecentraliseerde databaseformulier. We hebben ook geautomatiseerde audits gedaan, waardoor er tijd vrijkwam voor medewerkers in het proces.” Nu werkt het bedrijf samen met bijna alle grote vijfsterrenhotelketens in India.
Het bedrijf breidt zich uit over de hele wereld en Ameet, die nu met zijn vrouw en kinderen in Bengaluru woont, kijkt zowel naar de Quick Restaurant Space als naar aggregators zoals Swiggy en Zomato. "En dan te bedenken," glimlacht hij, "ik was bijna een volgend radertje in de braindrain-trend geworden, als ik nog een jaar in het VK was gebleven!"