(Oktober 27, 2022) Globetrotter en dierenarts Dr. Juliet Decaestecker uit België is naar 35 landen gereisd, maar het langste dat ze in een vreemd land is gebleven, is India. Het land was vier en een half jaar haar thuis. Toen de ambtstermijn van haar man als commissaris voor handel voor België in Chennai in 2020 ten einde liep, keerden ze met pijn in het hart terug.
Het stel, dat met drie kinderen naar India was verhuisd, ging met vier terug. De pandemie was net begonnen. Haar India-connectie was echter niet gemakkelijk van zich af te schudden. Ook twee jaar na haar vertrek blijft ze in contact met haar klanten, stelt ze online diagnoses en geeft ze tips om hun huisdieren gelukkig en gezond te houden.
“De herinneringen zijn nog vers in ons hart”, vertelt Juliet Wereldwijd Indiaas uit België. Gedurende de tijd die ze in India doorbracht, gebruikte Juliet natuurlijke medicijnen om dieren te behandelen, ook met behulp van de Chinese methoden die haar specialiteit zijn. De dierenarts werd zelfs auteur en schreef 'Healthy Dog, Happy You' toen ze in India was, waarbij ze zich concentreerde op de verschillende manieren waarop Indiase hondenbezitters met hun huisdieren kunnen samenleven.
Juliet, een fervent voorstander van natuurlijke medicijnen voor dieren, maakte kennis met oude Indiase praktijken om haar kennis van de inheemse geneeskunde te vergroten en om Indiase dieren effectief te behandelen.
“Ik had mezelf ingeschreven voor een cursus aan de Universiteit van Transdisciplinaire Gezondheidswetenschappen en Technologie, Bengaluru, niet alleen om meer te weten te komen over Ayurveda, maar ook over etnisch-veterinaire praktijken. Het onderwerp omvat de rijke verscheidenheid aan traditionele geneeswijzen van India, waaronder Tibetaanse, Unani en volksgeneesmiddelen uit verschillende regio's, die niet noodzakelijkerwijs ergens zijn opgeschreven, maar van generatie op generatie zijn doorgegeven', zegt ze.
Omarmen wat India te bieden heeft
"Aankomen in India was echt interessant voor mij", zegt ze. Verhuizen naar India betekende een grote kans voor Juliet om haar kennis te vergroten. Tegen die tijd beoefende ze al jaren traditionele medicijnen. Ze vond het land rijk aan geschiedenis, met een enorm aanbod aan inheemse kennis.
"Ik ontdekte echter dat mensen in het land moeite hebben om de twee systemen van kennis in evenwicht te brengen - degene die ze in het Westen hebben geleerd en hun eigen inheemse erfgoed", zegt Juliet. "Het was lastig voor mij, omdat ik de traditionele cultuur en kennis van India ben gaan eren, niet de westerse praktijken die populair zijn in het land."
Landelijk India verkennen
Het stel houdt van reizen en hun zin voor avontuur bracht hen naar het landelijke hart van India, waar ze in contact kwamen met lokale mensen en genezers. “Als expat heb ik twee verschillende kanten van India gezien. We kozen ervoor om aan te sluiten bij de traditionele kant.” Juliet stuurde haar kinderen naar de plaatselijke Indiase school in plaats van naar een internationale school, om hen te helpen de cultuur van het land beter te leren kennen. In plaats van het meer verwesterde onderwijssysteem te zoeken, leerden Julia's kinderen tekenen kolams en om de Gayatri Mantra te reciteren. "De ouderen herinneren zich de shloka's nog", zegt ze.
"Ik zag dat mensen in India niet veel waarde hechten aan kruiden die gemakkelijk verkrijgbaar zijn in hun moestuin of lokale markten", zegt Juliet, die pleit voor de geneeskrachtige eigenschappen van lokale kruiden.
Genezing door natuurlijke geneeskunde
De dierenarts, die tot nu toe duizenden zieke dieren heeft behandeld, startte haar praktijk in 2012 en is sindsdien zelfstandig behandelaar. Nadat ze vanuit India naar België is teruggekeerd, is ze naast haar onafhankelijkheidspraktijk ook begonnen met lesgeven aan de Belgian Veterinary Acupuncture Society (BEVAS) en de International Veterinary Acupuncture Society (IVAS), waar ze studenten bewust maakt van hoe ze dieren kunnen genezen door middel van acupunctuur en voedseltherapie .
“Mensen komen alleen bij mij als allopathie gefaald heeft. Voor hen ben ik vooral een tweedelijnsdierenarts.” Juliet maakt gebruik van ayurvedische geneeskunde, Chinese geneeskunde, homeopathie of kruiden die lokaal beschikbaar zijn voor behandeling, afhankelijk van het probleem.
“Mensen noemen mijn behandeling 'alternatieve behandeling', maar ik noem de westerse geneeskunde een alternatieve behandeling omdat het nog maar een paar honderd jaar oud is. Traditionele gebruiken worden al duizenden jaren aan ons doorgegeven.” Ze beschouwt westerse geneeskunde als behandeling van symptomen, terwijl traditionele praktijken, zegt ze, of ze nu uit India komen of waar ook ter wereld, de oorzaak van de ziekte aanpakken. "De principes van traditionele medicijnen zijn overal ter wereld voor 90 procent hetzelfde", zegt ze.
In India maakte Juliet kennis met de Indiase namen van veel belangrijke kruiden en leerde ze hun eigenschappen kennen. Het gaat net zo goed om medicijnen als om veranderingen in levensstijl. Hoe meer toegewijde eigenaren van gezelschapsdieren zijn, hoe gemakkelijker het genezingsproces.
“Ik doe maandelijks overleg met mijn oude klanten in India. Omdat ik hun huisdieren niet kan aanraken, laat ik ze een heel grote vragenlijst invullen over hoe de dieren zich gedragen om de oorzaak van het probleem te achterhalen, als die er is, naast het bekijken van hun video's.
Hoe Koko, de papegaai, van Juliet een dierenarts maakte
Juliet groeide op in Vlaanderen, België, zeer bewust van de dieren om haar heen en erg verliefd op haar huisdierpapegaai, Koko, die ze als kind van haar ouders cadeau kreeg. Toen haar ouders gingen scheiden, bleef Juliet bij haar moeder, Koko ging bij haar vader wonen, omdat huisdieren niet waren toegestaan in de flat die haar moeder huurde.
Een paar maanden later hoorde Juliet dat Koko was overleden. Het was verpletterend nieuws voor het kleine meisje en ze beloofde zichzelf dat ze altijd voor elk dier om haar heen zou zorgen. Dagen gingen voorbij, maar Juliet vergat nooit de belofte die ze zichzelf had gedaan om elk gewond dier dat ze tegenkwam te redden en werkte hard om te leren hoe ze ze kon helpen.
Toen ze ouder werd, kwam de carrièrekeuze voor diergeneeskunde heel natuurlijk voor haar.
De reis van reizen naar 35 landen
Toen Juliet en haar man 25 jaar oud waren, besloten ze dat ze de wereld moesten ontdekken, een risico moesten nemen, onderweg moesten zijn en het leven buiten België moesten ervaren.
Omdat ze in die tijd allebei onafhankelijke professionals waren, werd het gemakkelijker om over de weg te reizen en ze gingen vier en een half jaar door, waarbij ze waar mogelijk klusjes aannamen om hun vaardigheden op elkaar af te stemmen om de opwindende reis te financieren. “Omdat we grotendeels in onze auto woonden, hadden we weinig nodig. Mijn doel was om bedreigde soorten en ecosystemen te ontmoeten en inheemse kennis van kruidengeneeskunde te vergaren in elk land waar ik naartoe ging', zegt ze.
Verliefd op Indië
“Je hebt zoveel dat je moet koesteren. Indiase kinderen denken dat ze veel meer kunnen bereiken door naar het westen te komen, maar ik denk dat dat niet zo is. India heeft zoveel te bieden dat ze daar net zoveel kunnen bereiken als het westen,' zegt ze, eraan toevoegend: 'Indiase kinderen moeten leren hun cultuur te behouden en te waarderen wat er in het land is. Bewustwording hiervan moet door ouderen bij kleintjes worden bijgebracht.
Herinnerend aan de gouden tijden in India, zegt Juliet dat sinds het paar reizigers van hart waren, ze een beetje overal naartoe gingen - Kerala, Nagaland, Noord-India en meer. "Als ik het heb over de plaatsen die ik in India heb bezocht, duurt het uren", lacht ze.
Dorpen van India spraken haar het meest aan. "Wat ik leuk vind aan dorpen in India, is dat er een hecht netwerk is tussen mensen met verschillende beroepen, ze houden de cultuur levend."
Juliet en haar gezin, echtgenoot Aernouts Jean-Francois, en kinderen, Zia, Lina, Ruby en Paco zijn nog steeds verbonden met hun kennissen in India. Ze geeft niet alleen online consulten, maar mensen die haar boek lezen, benaderen haar voor tips. Banden met vrienden die in de loop van vierenhalf jaar zijn opgebouwd, zijn gebleven.
Het echtpaar heeft de band levend gehouden voor hun kinderen van 10, acht, zes en drie jaar oud. “Indiase vrienden bellen ons op, zo blijft het voor hen levend en voelen ze zich nog steeds verbonden met het land waar ze zo van houden.”
Als het op eten aankomt, praat Juliet liefdevol over de smaak van Indiase gerechten die gemaakt zijn okra – damesvingers, en palak paneer is haar favoriet. “We zouden graag in India zijn. Ook al is er nu geen werk voor mijn man, we willen er graag regelmatig heen om vrienden en klanten te ontmoeten.”
“Ik hou van India vanwege de diversiteit. Mensen van verschillende culturen leven samen in één land en dat vind ik het interessantst”, besluit ze.