(17 juli 2021; 4.15 uur) Hij schilderde emoties met zijn foto's, ze waren suggestief, hartverscheurend, grimmig en menselijker dan welke reportage dan ook. Voor Pulitzer-winnaar Deense Siddiqui het was een passie om beelden te maken die een menselijk gezicht in conflict brengen - de andere kant van de gevechtslinies uitbeelden. De 38-jarige Reuters-fotojournalist wiens beelden de wereld in vervoering brachten, werd op 16 juli vermoord tijdens een opdracht voor de Conflict tussen Afghanistan en de Taliban in Draai Boldak, Kandahar.
Volgens Reuters deed hij verslag van gevechten tussen Afghaanse commando's en Talibanstrijders toen hij door een granaatscherf in zijn arm werd geraakt. Hij ontving eerste hulp en tegen die tijd hadden de Taliban-strijders zich teruggetrokken uit de strijd. Toen Siddiqui echter met winkeliers aan het praten was, hadden de Taliban opnieuw aangevallen toen de fotojournalist werd vermoord.
De Humvee waarin ik met andere speciale troepen reisde, was ook het doelwit van minstens 3 RPG-kogels en andere wapens. Ik had het geluk dat ik veilig was en het beeld vastlegde van een van de raketten die de pantserplaat boven mijn hoofd raakte. pic.twitter.com/wipJmmtupp
— Deense Siddiqui (@dansiddiqui) 13 juli 2021
Siddiqui is sinds 2010 fotograaf bij Reuters en viel op vanwege zijn voorliefde voor beeldende opnamen, zelfs in conflictsituaties over de hele wereld. Hij had er een gezegd,
“Wat ik het leukste vind, is het vastleggen van het menselijke gezicht van een brekend verhaal. Ik schiet op de gewone man die een verhaal wil zien en voelen vanuit een plek waar hij zelf niet aanwezig kan zijn.”
Van Delhi tot de wereld
Geboren in Delhi in 1983 studeerde Siddiqui af in economie aan Jamia Millia Islamia en ging de zijne achtervolgen Massa communicatie oppompen van AJK Massacommunicatie Onderzoekscentrum bij Jamia in 2007. Hij begon zijn carrière als correspondent bij Hindustan Times voordat je lid wordt TV Vandaag in 2008 als nieuwscorrespondent op televisie. Na iets meer dan een jaar als tv-journalist stapte hij over naar fotojournalistiek en trad in 2010 in dienst bij Reuters en werd gepromoveerd tot Hoofdfotograaf in 2019.
Over zijn overstap naar de fotojournalistiek gesproken, Siddiqui vertelde het aan Forbes, “Ik had het gevoel dat ik tijdens het maken van foto's veel meer vrijheid had over mijn inhoud dan toen ik verslag deed. Ook bracht tv alleen groot nieuws, geen kleine verhalen over de binnenlanden van het land. Daarom ben ik in 2010 overgestapt naar de fotojournalistiek.”
Terwijl hij bij Reuters was, deed hij verslag van de Slag bij Mosul (2016-17), de Aardbeving in Nepal in 2015 Vluchtelingencrisis in Rohingya, 2019 Hong Kong-protesten, 2020 Delhi-rellen en de aan de gang zijnde COVID-19 pandemie onder andere. Een foto die hij tijdens de rellen in Delhi maakte, werd door Reuters genoemd als een van de bepalende foto's van 2020. Een andere afbeelding van een activist die een pistool afvuurt op demonstranten terwijl de politie toekijkt, werd het bewijs van "de aanmoediging van hindoe-nationalisten" in de nasleep van de Wet op het burgerschap (amendement)2019.
Bekroond werk
Zijn werk in 2018, waarin hij de Rohingya-vluchtelingencrisis documenteerde, leverde hem de Pulitzer Prize For Feature Fotografie. De jury beschreef de serie als "schokkende foto's die de wereld blootstelden aan het geweld waarmee Rohingya-vluchtelingen te maken kregen toen ze Myanmar ontvluchtten".
Over zijn werk in de serie gesproken, had Siddiqui tegen Forbes gezegd: “Als fotojournalist wil je het verhaal laten zien zoals het gebeurt. Maar we hadden geen toegang tot Myanmar, waar alle actie was. Dus, Cox's Bazar in Bangladesh, aan de andere kant van de grens, was mijn basis en ik werkte in de dorpen en kleine steden eromheen. Mijn motto was om een heel verhaal in één frame te laten zien en gelukkig deden de twee foto's die ik maakte in de bekroonde serie dat ook."
“Op een van de foto's zie je op de achtergrond een Rohingya-dorp in brand worden gestoken en op de andere foto een Rohingya-vrouw die op het strand ligt en anderen die met hun bezittingen van de boot springen. De tweede was eigenlijk mijn favoriet omdat het een uitdaging is om het hele verhaal in één beeld te krijgen. Eén persoon in een frame kan overal zijn; het is belangrijk om te laten zien waarom ze daar waren.”
Familiebanden
Mumbai-gebaseerde Siddiqui wordt overleefd door zijn vrouw en twee jonge kinderen. In een reportage in The Indian Express, zijn vader Mohammed Akhtar Siddiqui zei, sprak hij "bijna elke nacht" met zijn zoon. “Eergisteren heb ik hem voor het laatst gesproken. Hij leek niet onveilig te zijn en hij leek erg zelfverzekerd over zijn werk”, zei hij.
Editor's Take
Rapporteren vanaf ground zero is nooit gemakkelijk. Journalisten zetten meermaals hun leven op het spel om het werkelijke beeld aan het licht te brengen. Het werk van de Deense Siddiqui over verschillende conflicten door de jaren heen en zijn toehoorders een menselijke kijk geven op conflicten was opmerkelijk. Hij schilderde een verhaal met zijn foto's; geen gemakkelijke taak in het licht van ontberingen en gevaar. Maar hij ging door, tot het einde.
- GERELATEERD LEZEN: Twee Indiaas-Amerikaanse journalisten pakken Pulitzer op