(3 augustus 2021; 9.30 uur) Dat was in december 2017 Radhika Jones nam de stoffige lakens weg van de eeuwenoude formule met een hoog octaangetal glans, glamour, nostalgie en polarisatie in het centrum van Vanity Fair. Daarna instappen als hoofdredacteur van Vanity Fair Graydon CarterNa zijn pensionering en als eerste gekleurde vrouw die deze prestatie heeft bereikt, heeft de 48-jarige Harvard-afgestudeerde met trots inclusiviteit, representatie, diversiteit, cultuur en ambitie in de wereld van het celebrity-society magazine gebracht.
Haar eerste cover met producer-schrijver Lena Waithe in april 2018 bleek de uitgave een game-changer te zijn en veroorzaakte seismische verschuivingen in de Amerikaanse cultuur. Door het plaatsen van een Hollywood nieuwkomer en een vreemd persoon van kleur op de omslag, Jones zette de bal aan het rollen.
Bekijk dit bericht op Instagram
In een gesprek met de Los Angeles Times, zei ze,
"Wat ik me realiseerde toen ik het roer overnam op Vanity Fair, was dat ik prioriteit wilde geven aan het plaatsen van mensen op de cover die nog niet eerder op de cover hadden gestaan."
Inclusiviteit en een stem geven aan evenementen en mensen die het hardst gehoord moesten worden, werd Jones' mantra. Sindsdien spreekt elk coverstory van Vanity Fair boekdelen over haar heldere visie en haar keuze om de niet-vertegenwoordigde te vertegenwoordigen.
“Het is onze missie bij Vanity Fair om de polsslag van de cultuur te voelen – hoog en laag. Het biedt een geweldige kans: om de aandacht te vestigen op de mensen die op het snijvlak van de cultuur staan en wiens talent en creatieve visie de manier veranderen waarop we de wereld en onszelf zien,” las haar eerste redacteursbrief.
Het succes van Vanity Fair kan gedeeltelijk worden toegeschreven aan haar achtergrond.
Van Harvard University tot het tijdschrift Time
Geboren uit Amerikaanse volksmuzikant Robert L. Jones en een Indiase moeder Margriet Jones, Jones groeide op Connecticut rondom muziek. Haar vader was een prominent figuur in de Amerikaanse folkscene in de jaren 50 en 60 en ze vergezelde hem vaak naar muziekfestivals. Toen hij minder reisde, verkocht ze T-shirts en werkte ze aan de kassa bij veel evenementen die haar vader hielp produceren.
"Een ding dat ik echt van mijn vader heb geleerd, was het soort opwinding en kick van het ontdekken van nieuw talent en het openstaan voor nieuwe stemmen en het samenbrengen van artiesten", voegde ze eraan toe.
Bekijk dit bericht op Instagram
Hoewel ze dol was op de sfeer van muziek, waren het boeken die haar het meest aantrokken. Jones, een bibliofiel, studeerde Engelse literatuur aan Harvard universiteit. Maar het was haar liefde voor het vertellen van verhalen die haar in de journalistiek trok, en ze begon haar carrière bij de Moscow Times halverwege de jaren 90. Ze klom de ladder op toen ze begon te werken Kunstforum. Na haar ontmoeting met Boek Forum en kleuren, kwam ze terecht bij de Paris recensie als hoofdredacteur. In 2008 trad ze toe Tijd tijdschrift als kunstredacteur en klom op naar de rol van plaatsvervangend redacteur.
Tijdens haar tijd bij Time raakte ze betrokken bij verschillende journalistiek. Van hard nieuws tot onderzoek tot kunstkritiek, Jones verdiepte zich diep in de knowhow van elk aspect van het maken van tijdschriften. In 2016 trad ze toe New York Times als hoofdredacteur van de boekenafdeling.
Bekijk dit bericht op Instagram
Het begin van de verandering van een tijdperk
Een jaar later, toen Graydon Carter aftrad als hoofdredacteur van Vanity Fair, schreef Jones geschiedenis door als eerste Indiaan-Amerikaan hoofd van het tijdschrift te worden. Haar intrede in Vanity Fair werd echter met verbazing en argwaan onthaald vanwege haar achtergrond in de academische wereld. Er werd gespeculeerd dat ze niet geschikt zou zijn voor de rol omdat er netwerken voor nodig was, en iemand in de publieke belangstelling zou een betere keuze zijn.
Maar binnen de kortste keren sloot Jones haar nee-zeggers toen ze het imago van het tijdschrift transformeerde door een gesprek te beginnen met echt diversifiërende omslagen en het versterken van de stemmen van mensen van kleur.
Een ambassadeur van inclusiviteit en vertegenwoordiging
Jones kondigde haar aankomst op Vanity Fair aan met de cover van Lena Waithe in april 2018. Voor een tijdschrift waarvan de covers al tientallen jaren werden verdoezeld door glamour en spraakmakende beroemdheden, was dit een avant-gardistisch moment. Jones plaatste een Emmy-winnaar, een queer en een vrouw van kleur op de omslag omdat ze een verhaal te vertellen had.
"Toen ik nadacht over het soort persoon dat ik graag op de cover van Vanity Fair zou willen zien, dacht ik aan Lena Waithe - een lid van de nieuwe creatieve elite die entertainment voor haar generatie opnieuw maakt", schreef Jones in Vanity Fair.
Met elke voorbijgaande maand bracht Jones verhalen over die er toe deden. Ze was een vrouw met een missie: een dialoog beginnen.
Alleen Jones had er een portret van kunnen maken Breona Taylor, een 26-jarige Afro-Amerikaanse vrouw die in maart 2020 op brute wijze en ten onrechte door de politie in haar appartement was vermoord, op haar cover. Een eerbetoon aan een leven dat ertoe deed en een stem geven aan de Het leven van zwarte mensen is belangrijk protest is wat Jones tot een hoofdredacteur maakte die anders was dan de rest.
In 2020, toen de Black Lives Matter-campagne in volle gang was, schreef Vanity Fair geschiedenis toen het de kraampjes bereikte met een krachtig beeld van een Oscar-winnende acteur Viola Davis geschoten door fotograaf Dario Calmese, waarmee hij de eerste zwarte fotograaf was die een vooromslag voor het tijdschrift maakte. In hetzelfde nummer onthulde Jones dat tussen 17 en 1983 slechts 2017 zwarte mensen de cover van Vanity Fair haalden, en ze was vastbesloten om daar verandering in te brengen.
Ze publiceerde de afgelopen drie jaar 11 solo-covers met zwarte mensen en begon ook een dialoog rond belangrijke gebeurtenissen: Jones heeft het begin van een nieuw tijdperk ingeluid.
Jones is een visionair en voorvechter van talent en doel geworden, en Lena Waithe's eerbetoon getuigt daarvan. “Radhika, vandaag eer ik je. Voor de bijdragen die je hebt geleverd aan entertainment en de wereld. Door iemand die op mij lijkt op de cover van Vanity Fair te zetten, zei je tegen de wereld: vrouwen zoals ik doen ertoe. Zwarte vrouwen zijn belangrijk. Homoseksuele zwarte vrouwen zijn belangrijk. Mannelijk presenterende zwarte vrouwen zijn belangrijk. Een meisje opgevoed door een alleenstaande moeder aan de zuidkant van Chicago doet er toe. Bedankt dat je de wereld dwong mijn blik vast te houden.”
Editor's Take
Graydon Carter vervangen als hoofdredacteur van Vanity Fair en de eerste gekleurde vrouw zijn die dit doet, is een bewonderenswaardige prestatie in de carrière van Jones. De 48-jarige is een game-changer gebleken voor een tijdschrift dat al sinds mensenheugenis werd ondergedompeld in de tinten van glamour, glans en mode. Haar idee van representatie en inclusiviteit heeft haar onderscheiden van de anderen en ze verovert de wereld met elke omslag tegelijk.