(December 22, 2023) Het was in 2020 dat de burgemeester van LA, Eric Garcetti, de eerste officiële Transportation Technology Innovation Zone van de stad aankondigde, waarvan het proefproject bedoeld was als een emissievrije last-mile-bezorgservice om bewoners die aan huis gebonden zijn te helpen met voedsel van lokale leveranciers. bedrijven tijdens de pandemie. De in Nagpur geboren en in Californië gevestigde ontwerpstrateeg Saurabh Nimsarkar nam de taak op zich om LA's eerste Transportation Technology Innovation Zone te structureren. “De opdracht die mij werd gegeven was om het autogebruik in LA terug te dringen en tegelijkertijd de connectiviteit van de mensen die in LA wonen te verbeteren”, vertelt hij. Wereldwijd Indiaas.
Saurabh noemt het een ‘werk in uitvoering’ en onderstreept de impact die de transporttechnologiezone heeft gecreëerd, vooral midden in de pandemie. “We hebben de nadruk gelegd op het optimaliseren van de last-mile-bezorging, waarbij we specifiek de uitdaging aanpakken om boodschappen, voedsel en essentiële artikelen rechtstreeks bij de deur van mensen te brengen. De oplossing kwam in de vorm van autonome bezorgbots, die een cruciale rol speelden bij het garanderen van de bezorging van voedsel aan achtergestelde gemeenschappen”, zegt de transportontwerper, die momenteel werkt aan autonome luchttaxi’s.
Nieuwsgierigheid leidde tot creativiteit
Saurabh groeide de eerste zes jaar van zijn leven op op de boerderij van zijn grootmoeder en bracht het grootste deel van zijn tijd door met het vangen van insecten, het maken van zandkastelen en het plukken van mango's. “Dat maakte mij nieuwsgierig omdat ik niet ben opgegroeid in een traditioneel onderwijssysteem waar je tot 3 uur naar school gaat. In plaats daarvan bracht ik veel tijd door met spelen in de dorpen. Deze nieuwsgierigheid vertaalde zich in de persoon die ik ben geworden”, zegt de ontwerper, die al op zeer jonge leeftijd het schetsen van landschappen oppakte. “Ik pakte mijn schetsboek en grafietpotloden en ging naar de velden waar ik kleine insecten en vogels schetste. Toen begon ik me te richten op mijn artistieke instincten. Langzaam veranderde de hobby in een passie en ik begon portretten te schetsen en werd er bij elke tekening goed in.”
Hij beschikte over de vaardigheden, maar wist niet wat hij ermee moest doen. Dus, zoals ieder kind uit de jaren 90, ging hij techniek studeren en schreef hij zich in aan het Visvesvaraya National Institute of Technology for Metallurgy and Materials Engineering. “Die jaren op de technische universiteit vormden de basis voor mijn reis als ontwerper.” Ontevreden over zijn cursus, die volgens hem alleen relevant was voor een selecte groep wetenschappers, vond hij troost in het besteden van tijd aan het schetsen. Ondanks dat hij aanvankelijk een rol als softwareontwikkelaar bij Wipro op zich nam, verbreedde deze ervaring zijn kijk op design. “Zelfs tijdens mijn periode als softwareontwikkelaar bleef mijn passie voor design bestaan. Ik bracht tijd door in de bibliotheek van het bedrijf en verdiepte me in de ontwerpliteratuur. Deze blootstelling voedde mijn interesse in het nastreven van design als carrière. Na grondig onderzoek besloot ik het IIT-Bombay-examen af te leggen en het met succes te kraken”, legt hij uit.
Saurabh wijdde twee jaar aan het behalen van zijn masterdiploma in mobiliteit en voertuigontwerp bij IIT-Bombay, een ervaring die volgens hem niets minder was dan die van een legerkamp. “We hebben dagenlang niet geslapen om de projectdeadlines te halen. Het programma vergt een intensieve inspanning omdat je niet alleen nieuwe vaardigheden verwerft, maar ook het logische denken dat bij ingenieurs ingebakken zit, moet afleren. Als creatief individu wordt het essentieel om je pad te vinden”, legt hij uit, waarbij hij de nadruk legt op de waardevolle lessen die je bij IIT-Bombay hebt geleerd, niet alleen op professioneel gebied, maar ook in het begrijpen van de culturele aspecten van design van professoren en ervaren ontwerpers. “Die kennis probeer ik nog steeds te gebruiken in mijn werk.”
De wereldwijde Indiase reis
Gewapend met nieuwe kennis werkte hij drie jaar samen met Godrej voordat hij naar de VS vloog voor zijn tweede master. Hij sloot zich aan bij het ArtCentre College of Design in Californië, waar hij zich specialiseerde in transportontwerp. “Ik geloofde aanvankelijk dat het ontwerponderwijs in de VS uitzonderlijk was, en ik verwachtte dat ontwerpers hier van een ongeëvenaard niveau zouden zijn. Mijn perceptie veranderde echter toen ik besefte dat ontwerpers in India superieur werk produceren. De ongelijkheid ligt in onze benadering van het publiceren en brandmerken van ons werk; als Indiërs hebben we de neiging om op dat vlak achter te blijven. Niettemin staan we qua vaardigheden en opleiding op één lijn met onze tegenhangers in de VS.”
Als ontwerper naar een ander land verhuizen, brengt zijn eigen parameters met zich mee: je moet je onderdompelen in de cultuur en nadenken over verschillende sociale dynamieken voordat je een oplossing kunt bieden. “Ik moest zelfs de geschiedenis van het transport leren kennen en hoe het zich in LA ontwikkelde. De autocultuur is groot in LA, elk jaar zijn er autorally’s. Het is een groot deel van hun cultuur, iets dat ik heb geleerd nadat ik hier kwam. Het is voor mij als ontwerper een rijke ervaring geweest.”
Het project dat alles veranderde
Het was echter de eerste transportzone van Los Angeles die Saurabh Nimsarkar in de schijnwerpers zette. Hij noemt het serendipiteit toen de jongen uit Nagpur, die toen bij Honda R&D werkte, op een conferentie terechtkwam waar een toevallige ontmoeting met personen van het kantoor van de burgemeester leidde tot een gesprek dat uiteindelijk resulteerde in een baanaanbieding. Hij greep deze kans en trad toe als ontwerpstrateeg voor LA's baanbrekende transportinnovatiezone.
“Ik formuleerde een ontwerponderzoeksworkshop waarin deelnemers uit LA, lokale overheidsinstanties en technologieleveranciers samenkwamen. Door ze onder één dak te brengen, schetste ik een workshopstrategie gericht op het bedenken van oplossingen waarbij de mens centraal staat. Ik gaf ze doeken om aan te werken. Het maakte de creatie van bijna 200 ideeën mogelijk, met als hoogtepunt de uitgifte van een Request for Information (RFI). De inzichten die uit het RFI-proces zijn verzameld, hebben uiteindelijk de weg vrijgemaakt voor de oprichting van LA’s inaugurele technologie-innovatiezone, ingehuldigd door Eric Garcetti, de toenmalige burgemeester van LA.”
De toekomst vormen
Na zes jaar in Californië te hebben gewoond, zag Saurabh het stijgende aantal recreatieve bestelwagens (campers) op de weg, als gevolg van de hoge huurprijzen in de staat. Dit leidde tot het concept van ModLiv, een autonome camper die de manier waarop mensen in de toekomst leven zal veranderen. “Het camperconcept is enorm in Californië, omdat de meeste mensen de hoge huurprijzen niet kunnen betalen. In San Francisco bedraagt de gemiddelde huur ongeveer $5000 per maand, terwijl het gemiddelde salaris van een software-ingenieur $7000 bedraagt. Tweedehands campers kosten daarentegen $ 10,000, wat een eenmalige investering is en ook mobiliteit biedt. Dit leidde tot het uitgangspunt van ModLiv: hoe mensen in de toekomst door de ruimte zullen navigeren met hun veranderende levensstijl en vanuit huis zullen werken.” Wat hem onderscheidt van andere campers is de nieuwigheid dat hij autonoom is. “Ik ben van plan het te gebruiken als een dienst via overheidsinitiatieven en niet als een product, aangezien dakloosheid een enorm probleem is in Californië.”
In deze jaren in de VS is Saurabh ruimdenkender geworden en heeft hij geleerd om bij elke benadering een beginnersgeest te hebben. “Het juiste probleem oplossen is voor mij belangrijk. Kijk ook niet vluchtig naar de oplossing, maar begrijp de achtergrond en context.”
De ontwerper werkt momenteel voor Wisk Aero, een bedrijf dat een autonoom passagiersvliegtuig met vier zitplaatsen maakt. “De USP hiervan is dat je de derde dimensie – lucht – kunt gebruiken om mensen op een efficiënte manier van punt A naar B te vervoeren. Het is net een luchttaxi voor passagiers, hij zal autonoom zijn en je kunt ongeveer 50 kilometer afleggen in 20 minuten. Autonoom is heel specifiek voor ons bedrijf en dat is onze USP.” Hij voegt eraan toe dat het systeem is ontworpen om veiliger te zijn en de mogelijkheid van menselijke fouten te elimineren. Hoewel het niet volledig autonoom is, omvat het menselijk toezicht voor extra veiligheid. “We werken eraan, het is een lange weg omdat het bepaalde niveaus van regelgeving met zich meebrengt.”
Als transportontwerper, die zich bezighoudt met psychogeografie, noemt hij geavanceerde luchtmobiliteit de toekomst van de luchtvaart. “Wat transport betreft, zou de toekomst autoloos moeten zijn. Mensen moeten echter op billijke wijze alternatieve vormen van openbaar vervoer krijgen, uiteraard met economische en duurzaamheidsfactoren.”
- Volg Saurabh Nimsarkar verder LinkedIn
Wat een fantastische reis heb je gehad, Saurabh!
Bedankt voor het delen van uw ervaringen.