(Rathish Balakrishnan is mede-oprichter en managing partner bij Sattva. Deze column verscheen voor het eerst in Times of India op 24 juli 2021)
- De op kosten gebaseerde financieringsaanpak van Indiase filantropen doet meer kwaad dan goed voor non-profitorganisaties en hun impact. Van startups tot micro-, kleine en middelgrote ondernemingen (MSME's): als men schaalgrootte en innovatie wil bevorderen, is kapitaal vaak de eerste hefboom om te overwegen: meer krediet, meer investeringen en flexibele voorwaarden voor toegang tot financiering. In de post-pandemische wereld zullen non-profitorganisaties te maken krijgen met een breed scala aan problemen, waarvan de meeste niet kunnen worden opgelost door de dingen te doen zoals voorheen. Meer dan ooit zullen ze innovatie en schaalgrootte nodig hebben om deze verschillende en nieuwe problemen op te lossen. Daarom moeten we opnieuw nadenken over het kwantum en de aard van het kapitaal waartoe non-profitorganisaties toegang hebben. En we moeten overwegen of het mogelijk is om de manier waarop non-profitorganisaties überhaupt worden gefinancierd te veranderen, zodat ze effectiever kunnen doen wat ze doen...
Lees ook: Waar zijn de Indiase miljardairs tijdens de pandemie? – Vinati Sukhdev