Dit artikel verscheen voor het eerst in Indian Express Op 16 januari 2023
Adieu, liefste Sara Abubakar! Ik wou dat ik erbij was om het laatste afscheid van je te nemen. Maar de volgende dag, toen ik met haar schoondochters sprak, had ik voor één keer het gevoel dat niet gaan toch een goede beslissing was. Het zou pijnlijk zijn geweest om dat engelengezicht versleten te zien door de rimpels van tijd en ziekte. Haar vriendelijke en mooie gezicht staat voor altijd in mijn gedachten gegrift.
Wie was voor mij de schrijfster Sara Abubakar, die vorige week op 86-jarige leeftijd in Mangalore overleed? Sara en ik zijn, net als de vele hedendaagse schrijvers die in mijn gemeenschap geboren zijn, en degenen die nog steeds hetzelfde pad bewandelen, kralen aan hetzelfde koord.
Was Sara niet een Kannada-schrijfster, vraag je je misschien af? Ze schreef haar romans en verhalen uiteraard in het Kannada. In die zin behoort ze tot dezelfde groep literaire grootheden als Banu Mushtaq, wiens werken de grimmige realiteit van het leven blootlegden. Maar waarom zou er een differentiatie moeten zijn op basis van gemeenschap en taal? Hetzelfde morele geweten bindt ons allemaal, vrouwelijke schrijvers. Het bewustzijn van een schrijver ontstaat door de beperkingen van ons leven van zich af te schudden en vooruit te marcheren.