(Jared Dillian is de redacteur en uitgever van The Daily Dirtnap, investeringsstrateeg bij Mauldin Economics, en de auteur van Street Freak. Deze column verscheen op de NDTV-website op 25 augustus 2021)
- Een paar avonden geleden kondigde cryptocurrency-ondernemer Justin Sun op Twitter aan dat hij een half miljoen dollar had betaald voor een foto van een rots met laserogen. Het was niet eens een goede foto van een rots. Het had weinig tot geen artistieke waarde, zoals de meeste niet-fungibele tokens of NFT's. Of het nu de originele cryptokitten zijn, of de pinguïns met hoeden, of de stenen, het is allemaal internetkitsch van de cryptogemeenschap, een grote inside-joke die niemand van ons hoort te begrijpen, behalve de coole crypto-kinderen. De nerds kopen en verkopen deze 'activa', waardoor de prijzen tot onhoudbare hoogten stijgen, terwijl de rest van ons gewoon zijn schouders ophaalt. We snappen het gewoon niet, zeggen ze. Ik snap het heel goed. Ten eerste zijn NFT's een ongelooflijke innovatie die misschien nog belangrijker is dan de cryptocurrencies waarop ze zijn gebaseerd. NFT's vestigen eigendomsrechten in de digitale sfeer waar er voorheen geen bestonden. De Amerikaanse auteursrechtwetgeving voorziet in wat de "eerste verkoop-doctrine" wordt genoemd, waarbij het "legaal is om fysieke kopieën van auteursrechtelijk beschermde werken door te verkopen of anderszins te verwijderen", aldus Katya Fisher, die schrijft in het Cardozo Arts & Entertainment Law Journal. Tot nu toe bestonden dergelijke beschermingen niet in de digitale wereld, aangezien digitale kopieën van een kunstwerk als vervangbaar werden beschouwd en een digitaal eerste verkooprecht niet kon bestaan bij digitale werken vanwege hun vervangbaarheid. Als iemand een fysiek schilderij koopt, heeft die persoon alleen het schilderij gekocht, niet de rechten om dat schilderij te reproduceren. NFT's werken op vrijwel dezelfde manier...
Lees ook: Hoe Gupta Brothers of Saharanpur onrust veroorzaakten in Zuid-Afrika: India Today