(Dit artikel verscheen in Azcentral op 27 juni 2021)
Raveen Arora was ongeveer zeven jaar oud toen Moeder Teresa zijn school in Calcutta bezocht. De katholieke non die haar leven wijdde aan het geven, zette Arora en zijn klasgenoten op een rij en vroeg de jongens om een roepie te doneren. Arora, wier arbeidersgezin zich jaren eerder als vluchteling in het gebied had gevestigd, stak zijn hand in zijn zak. Maar omdat hij wist dat hij niets te geven had, bleef zijn hand daar hangen. Toen Moeder Teresa vroeg waarom hij zijn hand in zijn zak stak, zei een jonge Arora dat dit niet was om zijn klasgenoten na te doen, maar omdat hij wilde helpen. De zachtaardige Tempe-zakenman zit vol anekdotes uit zijn kindertijd. Hij vertelt de verhalen niet opnieuw om een reactie te krijgen, hoewel ze er zeker wel een uitlokken. Dit zijn momenten die leidden tot een levenslange interesse in publieke dienstverlening en een verlangen om zijn gemeenschap te verbeteren door mensen te helpen, ongeacht hun ras of status, wat Arora dit jaar een nominatie opleverde voor de Nobelprijs voor de Vrede...
Lees ook: Indiase Ayurveda wordt gestolen door de VS: Ashali Varma