(Andy Mukherjee is een Bloomberg Opinion-columnist over industriële bedrijven en financiële diensten. Deze column verscheen voor het eerst in NDTV op 11 oktober 2021)
- Kom begin 2001 langs bij het kantoor van Air India Ltd. in Mumbai en misschien bent u een oudere man in een wit jasje tegengekomen die de klok opdraaide. Met 17,400 werknemers en slechts 24 vliegtuigen – drie keer zoveel als bij de grote Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen – waren domme taken zoals tijdregistratie op het hoofdkantoor iemands taakomschrijving geworden. Toch hing er toen optimisme in de lucht. Terwijl India zijn nationale luchtvaartmaatschappij probeerde te verkopen, stond een halve eeuw van opgebouwde luiheid op het punt te worden afgeworpen. En toch stortte het privatiseringsplan in elkaar en het kostte nog 20 jaar en miljarden dollars aan verspild kapitaal om weer in elkaar te worden gezet. Eindelijk, toen de wereldwijde reisindustrie werd geteisterd door een pandemie, is premier Narendra Modi erin geslaagd Air India te laten gaan. Twintig jaar geleden werd de luchtvaartmaatschappij door de pilotenvakbond gewaardeerd op 4 miljard dollar. Daarbij vergeleken is het winnende bod van 180 miljard roepies (2.4 miljard dollar) van de Tata Group – van wie Air India in 1953 door een socialistisch ingestelde regering werd afgepakt – een schijntje. Meer nog, aangezien contante betaling aan New Delhi slechts 15% van de vergoeding uitmaakt. De rest zal een schuld zijn die wordt overgenomen door de nieuwe eigenaar, een in Mumbai gevestigd conglomeraat dat ook Jaguar Land Rover controleert en het grootste computersoftwarebedrijf van India runt. Zelfs na de deal zal $ 6.2 miljard aan leningen achterblijven en expliciete staatsaansprakelijkheid worden …
Lees ook: Voor het moderniseren van India zijn gegevens nodig over het premoderne: A Raghuramaraju