(Urvish Kothari is een senior columnist en schrijver. De column werd voor het eerst gepubliceerd in De afdruk op 31 oktober 2021)
- Voor de meeste mensen is het moeilijk om Sardar Vallabhbhai Patel verder te zien dan zijn grootste prestatie: de integratie van 562 prinselijke staten in de Indiase Unie. Zonder de enorme taak die Patel heeft volbracht te ondermijnen, moeten we ook bedenken dat het integratiewerk slechts de laatste paar jaar van zijn 75-jarige leven in beslag nam. Wat hij in de zeventig jaar daarvoor deed, blijft grotendeels buiten het collectieve publieke geheugen. Vallabhbhai Patel, een advocaat uit Londen en een felle strafrechtadvocaat met een bloeiende praktijk in Ahmedabad, werd tot de politiek aangetrokken door de eenvoudige, directe maar toch nieuwe benadering van Gandhi. Hij werd Gandhi's naaste medewerker van Kheda Satyagraha in 1918, een campagne tegen onrechtvaardige grondbelasting. Patel was toen een weduwnaar van 43 jaar. Na de Kheda-campagne merkte Gandhi op: 'Ik moet toegeven dat toen ik Vallabhbhai voor het eerst ontmoette, ik me afvroeg wie deze stijf uitziende persoon was en of hij zou kunnen doen wat ik wilde. Maar hoe beter ik hem leerde kennen, hoe meer ik besefte dat ik zijn hulp moest veiligstellen... Zonder zijn hulp moet ik toegeven dat deze campagne niet zo succesvol zou zijn geweest.'...
Lees ook: Groen herstel kan niet alleen door de overheid worden beheerd: de Prins van Wales