(Samar Halarnkar is de auteur van The Married Man’s Guide To Creative Cooking – And Other Dubious Adventures. Deze column verscheen voor het eerst in Mint Lounge op 24 oktober 2021)
- Ons ontbijt arriveerde te midden van het geratel van graafmachines, een bijzonder luidruchtige heimachine en het verkeer op zondagochtend dat gierde en toeterde om god weet waar te bereiken: een stomend heet gefrituurd aardappelpasteitje ingeklemd tussen een zacht, in tweeën gesneden broodje, gegarneerd met een knoflookchutney en een groene chilipeper. Met andere woorden, een vada pav, het passend diverse culinaire symbool van een stad gebouwd door talloze rassen en gemeenschappen. De vada pav inspireert dichters, song- en copywriters (“In een wereld vol dure dates, toen hij Italiaans of Thais vroeg, knipoogde ze: vada pav en chai” of “een auto rijdt op benzine, een Mumbaikar rijdt op vada pav” ), verschijnt in advertenties en films, en is naar mijn bescheiden mening de overdrijving niet waard. Ik ben veilig terug in het regenachtige Bengaluru, buiten het bereik van mogelijk verontwaardigde mensen uit Mumbai (en dat is maar goed ook, als je bedenkt hoeveel kwesties nu het onderwerp zijn van verontwaardiging en lynchmenigten). In dat geval stonden we daar buiten Ladu Samrat, een iconisch restaurant in het centrum van Mumbai dat een van de beste restaurants van de stad serveert. vada pavs. We waren op een wandeltocht door een van mijn oude trefpunten, Lalbaug, waar ik een paar jaar naar kantoor ging. Onze gids, een enthousiaste advocaat genaamd Siddhartha, hield de telefoon omhoog vada pav...
Lees ook: De reis van het Pallava-script van Tamil Nadu naar Zuidoost-Azië: Scroll