(R Jagannathan is hoofdredacteur van het tijdschrift Swarajya. Deze column verscheen voor het eerst in Business Standard op 31 augustus 2021)
- Het besluit van sommige deelstaatregeringen om kleinere gezinnen te stimuleren en grotere gezinnen te bestraffen, wordt algemeen bekritiseerd als zijnde politiek gemotiveerd. Misschien wel. Feit is dat geen enkel land (of staat) ter wereld politieke of economische motivaties ontbeert om de bevolkingsomvang te beheersen – of dit beleid nu wordt beïnvloed door geboortebeperking of immigratie. Als je een bevolkingsuitbreiding wilt tegengaan, is er maar één manier om dat goed te doen: de empowerment van vrouwen. Geef meer vrouwen onderwijs, vaardigheden en tewerkstelling op de arbeidsmarkt, en de bevolkingsgroei zal beginnen te dalen. Als je het tegenovergestelde wilt doen, namelijk de bevolking laten groeien, stimuleer je vrouwen opnieuw om meer baby's te krijgen door ze tijd en geld te geven om dat te doen. Er zijn goede redenen om de bevolkingsgroei in sommige delen van de wereld, vooral in Afrika, West-Azië en het Indiase subcontinent, te beperken. Malthus had het bij het verkeerde eind toen hij beweerde dat de bevolkingsgroei de hulpbronnen zal overtreffen. Wij hebben het tegenovergestelde probleem: dat hulpbronnen zullen worden gevonden door grotere schade aan te richten aan de toekomst van de aarde. Maar er is een groter probleem. Voor groei zijn niet langer grote arbeidsmiddelen nodig. Een grotere jeugdpopulatie is niet altijd nodig om de groei te stimuleren...
Lees ook: Staat de Taliban echt open voor commerciële en politieke betrekkingen met India? – C Raja Mohan