အိန္ဒိယလယ်သမားများ

အစိုးရဒေတာမှတ်တမ်းများတွင် အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်များပေါ်မူတည်၍ ၃၇ သန်းမှ ၁၁၈ သန်းအကြား မည်သည့်နေရာတွင်မဆို ပြသသည်။

အိန္ဒိယ လယ်သမား အများအပြားသည် အလွန်အောင်မြင်ကြပြီး မြို့သူမြို့သား များသည် လယ်ယာလုပ်ငန်းကို လုပ်ကိုင်ရန် အလုပ်မှ နုတ်ထွက်ကြသည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ 2006 ခုနှစ်တွင် လယ်သမားဖြစ်လာပြီးနောက် သူတီထွင်ခဲ့သော တီထွင်ဆန်းသစ်သော စိုက်ပျိုးနည်းစနစ်များဖြင့် တစ်နှစ်လျှင် ကုဋေတစ်ကုဋေဝင်ငွေရှိသော မော်တော်ကားအင်ဂျင်နီယာဟောင်း Pramod Gautam ရှိပါသည်။ အခြားအောင်မြင်သောလယ်သမားတစ်ဦးမှာ နည်းပညာမြင့်အစ္စရေးနိုင်ငံမှ စိုက်ပျိုးရေးကိုမွေးစားသော Guda Kamatwan၊ Rajasthan ၏ သဲကန္တာရများကို ရေသွင်းရန် နည်းပညာများ ၊ ယခု သူသည် ဂျုံနှင့် စပါးကို စိုက်ပျိုးသည်။

အမေရိကန်၊ တရုတ်၊ အိန္ဒိယနှင့် ရုရှားတို့သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် သီးနှံနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက် သီးနှံများအတွက် ထိပ်တန်းစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်သူများဖြစ်သည်။

အိန္ဒိယနိုင်ငံသည် လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက်ပိုင်း စိုက်ပျိုးရေး လူ့အဖွဲ့အစည်းအဖြစ် ဆက်လက်ရပ်တည်ခဲ့ပြီး နိုင်ငံတော်၏ ဝင်ငွေနှင့် အလုပ်အကိုင်၏ အဓိကရင်းမြစ်ဖြစ်သည်။ 1947 ခုနှစ်တွင် အိန္ဒိယလယ်သမားများသည် အလုပ်လုပ်ကိုင်သူ စုစုပေါင်း၏ 72 ရာခိုင်နှုန်းဖြစ်သည်။

Uttar Pradesh သည် အိန္ဒိယနိုင်ငံ၏ ထိပ်တန်းစိုက်ပျိုးရေးပြည်နယ်ဖြစ်ပြီး bajra၊ ဆန်၊ ကြံ၊ အစားအစာကောက်ပဲသီးနှံများနှင့် အခြားနိုင်ငံတော်အဆင့် သီးနှံအမြောက်အမြားထွက်ရှိမှုရှိသည်။ Haryana၊ Punjab နှင့် Madhya Pradesh တို့ထက် အိန္ဒိယ၏ ဂျုံထုတ်လုပ်သော ပြည်နယ်များထဲတွင် ပထမအဆင့်ရှိသည်။

သင့်တွင် ရှိပြီးသား လယ်မြေများ ရှိရမည် သို့မဟုတ် လယ်သမားတစ်ဦးနှင့် သက်ဆိုင်ကြောင်း အထောက်အထား ပြရမည်ဖြစ်ပြီး aa လယ်သမားတွင် လယ်ယာလုပ်သားဖြစ်ကြောင်း အထောက်အထားပြရမည်။ လယ်ယာမြေဝယ်ယူခြင်းနှင့်ပတ်သက်ပြီး ပြည်နယ်တိုင်းတွင် လယ်ယာမြေဝယ်ယူခြင်းနှင့်ပတ်သက်သည့် စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းများ ရှိသောကြောင့် နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းရှိ မည်သည့်ပြည်နယ်တွင်မဆို စိုက်ပျိုးမြေဝယ်ယူရန် မဖြစ်နိုင်ပါ။

Sachin Kale ကို အချမ်းသာဆုံး အိန္ဒိယလယ်သမားအဖြစ် လူသိများသည်။ သူ့ကုမ္ပဏီက လယ်ဧက ၂၀၀ မှာ အလုပ်လုပ်တဲ့ လယ်သမား ၁၃၇ ယောက်ကို ကူညီတယ်။ သူ့ရဲ့ တစ်နှစ်တာ ၀င်ငွေက ရူပီး ၂ ကုဋေ ဝန်းကျင် ရှိပါတယ်။

ကြံသည် အိန္ဒိယနိုင်ငံတွင် အထွက်နှုန်းအများဆုံး စားသောက်ကုန်ဖြစ်ပြီး ဆန်နှင့် ဂျုံ၊

အိန္ဒိယသည် ကမ္ဘာ့အကြီးဆုံး နို့၊ ပဲမျိုးစုံနှင့် ဂုန်လျှော်ထုတ်လုပ်သည့် နိုင်ငံဖြစ်ပြီး ဆန်၊ ဂျုံ၊ ကြံ၊ မြေပဲ၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်၊ သစ်သီးနှင့် ချည်စသည့် ဒုတိယအကြီးဆုံး ထုတ်လုပ်သူအဖြစ် အဆင့်သတ်မှတ်ထားသည်။ ၎င်းသည် ဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်များ၊ ငါး၊ ကြက်၊ မွေးမြူရေးနှင့် စိုက်ခင်းသီးနှံများကို အဓိကထုတ်လုပ်သူများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

အိန္ဒိယလယ်သမားများသည် ကြံ၊ ဆေးရွက်ကြီး၊ ချည်၊ ဂုန်လျှော်နှင့် ဆီထွက်သီးနှံများ ၊ ဝင်ငွေကောင်းသော သီးနှံများအားလုံးကို စိုက်ပျိုးကြသည်။ ချည်သည် တိုင်းပြည်အတွက် အရေးကြီးဆုံး ငွေသားသီးနှံများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

လယ်သမားများသည် နှစ်ပေါင်းများစွာ ဆူပွက်နေခဲ့သည်။ အိန္ဒိယလူမျိုးများ၏ ထက်ဝက်ကျော်သည် လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်တွင် အလုပ်လုပ်ကြသော်လည်း လယ်ယာလုပ်ငန်းသည် နိုင်ငံ၏ GDP ၏ ခြောက်ပုံတစ်ပုံမျှသာရှိသည်။ ကုန်ထုတ်စွမ်းအား ကျဆင်းခြင်းနှင့် ခေတ်မီခြင်း မရှိခြင်းတို့သည် တိုးတက်မှုကို နှောင့်နှေးစေသည်။

လယ်သမားတစ်ဦး၏ ပျမ်းမျှလစာမှာ တစ်လလျှင် ရူပီး 20,865 ဖြစ်သည်။

မြန်မာနိုင်ငံသည် ငှက်ပျောသီး၊ သင်္ဘောသီးနှင့် သရက်သီးများ (သရက်သီးနှင့် မာလကာများ အပါအဝင်) ထုတ်လုပ်မှုတွင် ပထမအဆင့်ဖြစ်သည်။ ယင်းတို့သည် အိန္ဒိယလယ်သမားများအား ကြီးမားသော ပို့ကုန်အခွင့်အလမ်းများကို ပေးစွမ်းပြီး 2020-21 ခုနှစ်တွင် မြန်မာနိုင်ငံသည် ရူပီးတန်ဖိုးရှိသော သစ်သီးဝလံနှင့် ဟင်းသီးဟင်းရွက်များကို တင်ပို့ခဲ့သည်။ ၉,၉၄၀.၉၅ ကုဋေ/ ဒေါ်လာ ၁.၃၄၂ ဘီလီယံ။